Reis & aankomst op kamp
Door: Willeke
Blijf op de hoogte en volg Willeke
28 Juni 2009 | Verenigde Staten, Annandale
Hier komt ie dan, mijn eerste bericht vanuit de United States. Pff, wat een reis! Daar stond ik dan, vrijdag, alleen op schiphol, klaar om te boarden. Het was meteen al even wennen om constant Engels te spreken. De vlucht naar Londen was zo voorbij en voor dat ik het wist zat ik al in het vliegtuig naar New York JFK. Ik heb echt nog nooit zo'n relaxte vlucht gehad: TV in de stoel voor je (waar je dus je eigen fims/tv-programma's op kan uitkiezen), een overlevingspakket met tandenborstel en sokken e.d. en constant gratis eten en drinken. Het avondeten viel me nog mee en 7 uur lang heb ik me prima vermaakt in het viegtuig. Toen kregen we te horen dat er een storm boven NY was dus dat we niet konden land. Ze zeiden dat we misschien in Philadelphia moesten landen! We hebben toen zo'n 1,5 uur rondjes gevolgen. In die tijd heb ik met het meisje naast me gesproken: Pegah. Ze komt uit Manhatten en heeft me aangeboden om me NY te laten zien op mijn terugreis!
Uiteindelijk konden we gelukkig tog op JFK landen, het was toen half 10 's avonds. Ja en dan kom je aan op Terminal 7 en moet je naar Terminal 4... Hoe? Met een metro/tram-achtig voertuig die ik natuurlijk eerst moest zien te vinden. Aankomen in Terminal 4 Kostte het me nog eens een half uur voordat ik de mensen van CCUSA had gevonden (niet zo'n kleine Terminal). Samen met twee jongens uit Slowakije ben ik toen met de taxi naar The Hostel gegaan. Daar kreeg ik mijn tickets voor de volgende dag en de boodschap dat er ergens een bus naar het vliegveld LaGuardia gaat. Kamp opbellen, bed opmaken, een praatje maken met mijn kamergenotes (uit Turkije, Engeland en Hongarije) en toen dus heel snel slapen.
Zaterdag om 5.00 's ochtends eruit: klaarmaken, spulllen pakken, ontbijten, afscheid nemen en vragen of iemand weet waar de bussen ongeveer vertrekken (just walk to broadway, turn the corner and you'll see the signs). Ik ben blij dat ik eenmaal aangekomen bij het busstation nog even gepraat heb met een Amerikaanse vent want die vertelde mij dat ik moest overstappen om naar het vliegveld te komen en dat ik niet met dollars in briefgeld kan betalen in de bus. Nja na 1,5 uur bereikte ik uiteindelijk LaGuardia en om 10.30 zat ik in het vliegtuig naar Milwaukee. 2,5 uur later moest ik 5 uur lang wachten in een gate voordat ik mijn laatste vlucht kon nemen naar Minneapolis.
Daar werd ik opgewacht door twee meisjes van het kamp en na wat gegeten te hebben in een Mexicaans wegrestaurant reden we in 2 uur naar het kamp bij Lake Clearwater. Toen ik hier aankwam ging het er eerst een beetje vreemd aan toe. Het was natuurijk zaterdag, dan zijn er geen Campers en zijn de Counselors dus vrij. Alles was dus een beetje uitgestorven en omdat de vrouw die mij zou komen ophalen was verhinderd werd ik niet echt rondgeleid ofzo. Het was meer van: hier is je cabin, brunch is at 10.30 en de staff meeting is at noon in de gym. Gelukkig kwam ik al snel twee meisjes uit Nederland tegen: Sharon en Lisa. Sharon heeft me alles een beetje laten zien en nog een belangrijke tip gegegen: was je witte kleren niet hier! Het water hier bevat zoveel ijzer (het smaakt naar bloed) dat je witte kleding gewoon geel wordt als je het zou wassen hier. Maar goed, als ik in het weekend (4th of july) in Minneapolis ben zal ik toch van alles moeten kopen dus kan ik net zo goed een wasserette opzoeken.
Daarna heb ik met 7 andere Counselors nog in een van de cabins gezeten tot een uur of 1. (De meeste mensen komen uit Amerika, Engeland of Australie dus het is wel even wennen dat ze allemaal zo perfect Engels spreken.) Vanochtend konden we gelukkig een beetje uitslapen. Ik heb net de introduction meeting gehad, de kinderen arriveren op dit moment op het kamp,morgen begint mijn training. Een week lang duurt deze training en daarna zal ik elke week met een ander groepje werken. Vandaag ben ik nog lekker vrij dus vandaar dat ik dit hele verhaal even kon typen. Ik zal hier doordeweeks zeker geen tijd voor hebben. Ik heb al gehoord dat het echt 24 uur per dag werken is. Ik ga nog proberen een kwartiertje vrij te regelen voor donderdag zodat ik misschien via Skype bij de diplomauitreiking kan zijn maar ik weet nog niet of het gaat lukken.
Oja mijn mobiele telefoon doet het niet! Zowel mijn Amerikaanse als mijn Nederlandse mobiele nummer zijn niet te bereiken. Ik kan hier helemaal geen netwerk vinden. Op mijn Amerikaanse nummer moet je dus ook geen voicemail berichten achterlaten of smsjes naar sturen want die zal ik nooit kunnen lezen/luisteren. Ik kan hier wel bellen vanuit een telefooncel (natuurlijk erg duur) maar behalve de PC zit ik hier lekker afgesloten van de rest van de wereld =).
Ik heb intussen al een aantal mensen ontmoet en zal tijdens de training vast nog een hoop mensen leren kennen. Ik heb er veel zin en ben erg benieuwd naar morgen!
Zo dat was mijn eerste verhaal, ik hoop dat ik de volgende week wat foto's heb om te uploaden.
ps. het is lekker warm hier, gister wel wat regen gehad maar het schijnt dat we komende weken genoeg gelegenheid hebben om in het meer hier te zwemmen.
Uiteindelijk konden we gelukkig tog op JFK landen, het was toen half 10 's avonds. Ja en dan kom je aan op Terminal 7 en moet je naar Terminal 4... Hoe? Met een metro/tram-achtig voertuig die ik natuurlijk eerst moest zien te vinden. Aankomen in Terminal 4 Kostte het me nog eens een half uur voordat ik de mensen van CCUSA had gevonden (niet zo'n kleine Terminal). Samen met twee jongens uit Slowakije ben ik toen met de taxi naar The Hostel gegaan. Daar kreeg ik mijn tickets voor de volgende dag en de boodschap dat er ergens een bus naar het vliegveld LaGuardia gaat. Kamp opbellen, bed opmaken, een praatje maken met mijn kamergenotes (uit Turkije, Engeland en Hongarije) en toen dus heel snel slapen.
Zaterdag om 5.00 's ochtends eruit: klaarmaken, spulllen pakken, ontbijten, afscheid nemen en vragen of iemand weet waar de bussen ongeveer vertrekken (just walk to broadway, turn the corner and you'll see the signs). Ik ben blij dat ik eenmaal aangekomen bij het busstation nog even gepraat heb met een Amerikaanse vent want die vertelde mij dat ik moest overstappen om naar het vliegveld te komen en dat ik niet met dollars in briefgeld kan betalen in de bus. Nja na 1,5 uur bereikte ik uiteindelijk LaGuardia en om 10.30 zat ik in het vliegtuig naar Milwaukee. 2,5 uur later moest ik 5 uur lang wachten in een gate voordat ik mijn laatste vlucht kon nemen naar Minneapolis.
Daar werd ik opgewacht door twee meisjes van het kamp en na wat gegeten te hebben in een Mexicaans wegrestaurant reden we in 2 uur naar het kamp bij Lake Clearwater. Toen ik hier aankwam ging het er eerst een beetje vreemd aan toe. Het was natuurijk zaterdag, dan zijn er geen Campers en zijn de Counselors dus vrij. Alles was dus een beetje uitgestorven en omdat de vrouw die mij zou komen ophalen was verhinderd werd ik niet echt rondgeleid ofzo. Het was meer van: hier is je cabin, brunch is at 10.30 en de staff meeting is at noon in de gym. Gelukkig kwam ik al snel twee meisjes uit Nederland tegen: Sharon en Lisa. Sharon heeft me alles een beetje laten zien en nog een belangrijke tip gegegen: was je witte kleren niet hier! Het water hier bevat zoveel ijzer (het smaakt naar bloed) dat je witte kleding gewoon geel wordt als je het zou wassen hier. Maar goed, als ik in het weekend (4th of july) in Minneapolis ben zal ik toch van alles moeten kopen dus kan ik net zo goed een wasserette opzoeken.
Daarna heb ik met 7 andere Counselors nog in een van de cabins gezeten tot een uur of 1. (De meeste mensen komen uit Amerika, Engeland of Australie dus het is wel even wennen dat ze allemaal zo perfect Engels spreken.) Vanochtend konden we gelukkig een beetje uitslapen. Ik heb net de introduction meeting gehad, de kinderen arriveren op dit moment op het kamp,morgen begint mijn training. Een week lang duurt deze training en daarna zal ik elke week met een ander groepje werken. Vandaag ben ik nog lekker vrij dus vandaar dat ik dit hele verhaal even kon typen. Ik zal hier doordeweeks zeker geen tijd voor hebben. Ik heb al gehoord dat het echt 24 uur per dag werken is. Ik ga nog proberen een kwartiertje vrij te regelen voor donderdag zodat ik misschien via Skype bij de diplomauitreiking kan zijn maar ik weet nog niet of het gaat lukken.
Oja mijn mobiele telefoon doet het niet! Zowel mijn Amerikaanse als mijn Nederlandse mobiele nummer zijn niet te bereiken. Ik kan hier helemaal geen netwerk vinden. Op mijn Amerikaanse nummer moet je dus ook geen voicemail berichten achterlaten of smsjes naar sturen want die zal ik nooit kunnen lezen/luisteren. Ik kan hier wel bellen vanuit een telefooncel (natuurlijk erg duur) maar behalve de PC zit ik hier lekker afgesloten van de rest van de wereld =).
Ik heb intussen al een aantal mensen ontmoet en zal tijdens de training vast nog een hoop mensen leren kennen. Ik heb er veel zin en ben erg benieuwd naar morgen!
Zo dat was mijn eerste verhaal, ik hoop dat ik de volgende week wat foto's heb om te uploaden.
ps. het is lekker warm hier, gister wel wat regen gehad maar het schijnt dat we komende weken genoeg gelegenheid hebben om in het meer hier te zwemmen.
-
28 Juni 2009 - 20:33
Marieke:
Zussie,
wat een reis zeg. Zo te lezen was het veel wachten en wachten en nog eens wachten. Fijn dat je heelhuids bent aangekomen op het kamp!
Ik ben natuurlijk super benieuwd naar al je verhalen. Dit eerste verhaal is al erg leuk om te lezen. Kus -
28 Juni 2009 - 20:49
Esmée:
Klinkt goed allemaal! (behalve de lange reistijd)
Hier is het ook lekker weer hoor, al is het de laatste dagen een beetje benauwd :(
Heel veel plezier (en succes) met die koters.. Ben stiekem toch wel een beetje jaloers op je :P
Xxxx -
28 Juni 2009 - 20:49
Mama:
Lieverd, fantastisch dat het allemaal goed gegaan is en nu op de plaats van bestemming ben. Ik ben trots op je! Jammer dat je telefoon het niet doet, maar misschien vinden ze er iets op met je. Kijk je naar je email, want je mentor belde over de skype. Neem je rust met de vele nieuwe indrukken. We horen later weer van je. Dikke kus! -
28 Juni 2009 - 20:52
Sjoerd:
Geweldig goed gedaan hoor, zo'n reis! Engels moet vooral wennen met natural speakers, maar dan heb je het straks wel vloeiend onder de knie! Ik weet zeker dat ze in het kamp veel aan je zullen krijgen, dus doe kalm aan! Goed dat het warm is daar, krijg je het niet te koud zonder fleece! Liefs! -
29 Juni 2009 - 08:49
Annemarijn En Helen:
Lieve willeke,
zo zo, wat een reis! we zijn hartstikke trots op je. Annemarijn is net terug van Parijs en Helen geniet ook van haar vakantie. Het zweefvliegen gaat niet door, dus dat heb je niet gemist. Misschien spreken we je donderdag dan nog wel! We zullen een applausje voor je laten horen whoehoe!
Have fun en we kijken uit naar je volgende verhaal.
Liefs Annemarijn en Helen -
29 Juni 2009 - 13:30
Gerdie:
mooi dat je het daar naar je zin hebt!! had je dus toch je film mee kunnen nemen voor in het vliegtuig. haha ik heb hem gezien! en hij is beetje eng maar vooral vies. hahaha!
maare, hopelijk kan je er dan bij zijn bij je diploma uitreiking. btw..tis hier om te stikken! zo warm pfoee:p
Dikke kus! -
29 Juni 2009 - 17:55
Marga:
Hoi Willeke,
wat een "fantastische" ervaring moet die reis geweest zijn.... Fijn dat alles zo goed gegaan is en dat het er daar zo uitdagend uitziet. Hoop wel dat je toch af en toe wat tijd vrij kan maken voor je weblog want dit 1e verhaal is zeker boeiend geschreven, ga vooral zo door!
Veel plezier en succes met de start morgen. liefs vanuit Brummen -
30 Juni 2009 - 11:35
Lizet:
Hey Willeke,
Wat leuk om weer van je te horen! Ik dacht nog aan je vrijdag in de trein op weg naar Berlijn! Fijn dat de reis zo soepel is verlopen. Ik hoop dat je het erg naar je zin hebt daar en dat je het goed kan vinden met de andere mensen! Trouwens Berlijn viel best wel tegen. En de Duitsers zelf waren best wel vies. We zaten een keer 's avonds in de metro en toen deed de man tegenover ons zijn broek open en ging gewoon 2 keer plassen. En dat was niet het enigste vieze! Maar ja je moet er wat voor over hebben om Berlijn te zien. Ben in ieder geval blij dat ik weer thuis ben!
Kus,
Lizet
P.S. En hopelijk tot bij de diplomering!!!!!
Ik klap in ieder geval mee met Annemarijn en Helen! -
30 Juni 2009 - 15:24
Marja/Ben Aben :
Hoi Willeke
Heel hartelijk bedankt voor de mooie roosjes, wat leuk dat je aan onze trouwdag hebt gedacht. De bloemen staan mooi op het kleine tafeltje.
Veel plezier in Amerika,
groetjes
Marja & Ben -
01 Juli 2009 - 15:08
Lies:
Ha die nicht van me,
Super, meid! Wat een ervaringen. Je kunt nu zonder problemen de hele wereld rondreizen: je redt je prima. En als je thuiskomt spreek je moeiteloos vloeiend engels.
Pas goed op jezelf.
LieFs -
01 Juli 2009 - 15:23
Lisa (en Moeder ;)):
Jeutje wat een reis hee! helemaal alleen, echt heel knap van je! had ook niet anders verwacht moet ik eerlijk zeggen!
nou wil, mijn moeder en ik zijn trots op je (vooral mijn moeder vindt het helemaal geweldig!) Heel veel plezier daar en ik kijk uit naar je volgende verslag.
-x- -
01 Juli 2009 - 17:59
Bianca:
Hoi lieve Wil!
Zooo hee wat een reis. Gelukkig is alles goed gegaan! Het klinkt wel behoorlijk heavy allemaal, maarja dat kun jij wel aan. Hopelijk bevalt de training. En ik hoop dat je nog wel een kwartiertje via skype bij de diploma uitreiking bent morgen. Iig, heeel veel plezier, en ik kijk uit naar je volgende verhaal!
xxxx -
02 Juli 2009 - 18:50
Nel:
Hee wil de bil:D
Wat een verhaal zeg! En vooral, wat een reis :|.. Dat je het uberhaupt nog trekt om nu vrolijk dat kamp te gaan leiden. Maar ja ik ben misschien ook weer het andere uiterste. Ik ben erg benieuwd wat je ervan gaat vinden en ik hoop dat je er een onvergetelijke tijd aan overhoudt:D!
Heeeel veel plezier!
Kus, nel
p.s.
Wat een Nederlander ben je ook he, toch nog even het weer erbij vermelden. Haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
