De drukste week van de zomer
Door: Willeke
Blijf op de hoogte en volg Willeke
26 Juli 2009 | Verenigde Staten, Annandale
Bedankt voor de leuke reacties en lieve kaart!
Deze week was weer totaal anders dan de vorige weken, veel minder stressvol (ondanks het enorme aantal campers deze week op Camp Friendship, elk bed is bezet en the dining hall is een chaos).
Dit keer was ik in een cabin met 7 vrouwelijke campers en 3 andere counselors. Er waren maar twee campers bij die non-verbal zijn. Dat betekent een vrolijke cabin met veel geklets, spelletjes, dansen, zingen en voorlezen (ik denk dat ik Alice in Wonderland na 12 keer voorlezen nu echt uit mn hoofd ken!).
Vooral met Kim, een vrouw met het down-syndroom, konden we altijd erg lachen. Elke keer dat ze iets niet wilde doen en boos werd gingen we haar overdreven nadoen (tip van ouders), zodat ze kon inzien hoe onvolwassen ze bezig was (het ging dan ongeveer zo: nooh.., NOHOHO..., stop it, STOP IT, pannycake!, GOOFYHEAD!) en dan schoot ze altijd weer helemaal in de lach.
De meeste tijd heb ik echter doorgebracht met Tammy. Tammy kan, met uitzondering van haar handen en hoofd, haar lichaam niet bewegen. Ze gebruikt een elektronische rolstoel en heeft een katheter. Ik heb echt een hoop geleerd over hoe hier mee om te gaan en dat was echt interessant. Gelukkig is ze erg slim en heeft ze haast geen last van haar mentale handicap dus kon ze ons altijd precies instructies geven voor alle personal care en transfers (met een dosis humor erbij! niet normaal). Ze vertelde ook altijd hoe blij ze was op kamp te zijn, activiteiten doen die ze nooit eerder gedaan heeft. We hebben haar m.b.v. een soort lift kunnen laten zwemmen (vraag maar niet hoe) en het mooiste moment was bij de klimmuur. Wij haar er natuurlijk van verzekeren dat we ervoor zouden zorgen dat het veilig is en uiteindelijk is ze dus gegaan (en ik naast haar omhoog klimmen zonder zekering want iemand moest haar katheterzak vasthouden). Haar reactie was onvergetelijk.
Oja en we hadden een camper die alleen reageerde (meeliep) als je heel hard bowling riep. Dan zette ze zo'n 5 stappen. Na 1,5e dag hielp het hele kamp natuurlijk mee wanneer ze haar zagen: 'Kelsey, BOWLING! this way please' (Waarom dat woord? ik heb geen idee maar ze begint meteen te lachen en mee te werken.)
Weer een paar nieuwe activiteiten gedaan, waaronder een nail polish party voor de campers, schapen aaien, bingo, ice cream-socializing en fitness. Verder was er een vrolijke zang/dansshow van The Israel Scouts en een Haloweenparty met een mummy-dressup-game waarin ik gemummificeerd werd met wc-papier door mijn campers! (Heb ik natuurlijk foto's van maar het is er nog niet van gekomen iemand's laptop te stelen en ze te uploaden.)
In mijn vrije tijd heb ik samen met een andere counselor een half uurtje naar een strand gemountainbiked (half over the highway is blijkbaar heel normaal hier). Het was heerlijk zonnig en toen we aankwamen op het strand begon het natuurlijk te stortregenen. Gelukkig was het niet koud en hebben we wel veel lol gehad. 5 minuten nadat we waren vertrokken van het strand brak de zon weer door, dus zijn we maar ergens wat gaan drinken in the middle of nowhere.
Even tussendoor, het is hier gewoon kwart over één 's nachts op dit moment. Morgen begint de nieuwe week alweer dus ik begrijp zelf ook niet helemaal waarom ik niet al lang lig te slapen. Waarschijnlijk omdat het hier warm is en in mijn cabin van komende week niet.
Komende week werk ik in de oudste en kleinste cabin op kamp: Aspen. Eén van de ramen in de staffbedroom is stuk dus het is echt ijskoud daar! Het zorgt er in ieder geval wel voor dat ik 's ochtends wakker word van alle geluiden op kamp. Dat klinkt niet echt als een positief iets maar omdat mijn (oude) mobiel (enige wekker die nog niet stuk was) nu echt stuk is, heb ik toch echt iets nodig om me niet te verslapen in het weekend!
Maar goed, verder over het weekend. Vrijdagavond ben ik uit eten geweest met een hele groep meiden vanwege een verjaardag. Het was echt super gezellig. Het grappige is dat vaak als een groep counselors vrije tijd heeft, de gesprekken toch over campers en werk gaan. Iedereen heeft vaak leuke verhalen en omdat we weten over welke camper het gaat is het extra leuk om te horen.
Vandaag gingen we met zo'n 30 staffleden naar Valleyfair. Valleyfair is het grootste pretpark/waterpark in Minnesota. De achtbanen vielen nog wel mee (ongeveer dezelfde soort als in Walibi), maar de wateratracties waren echt extreem. Helemaal doorweekt was ons groepje na een bepaalde waterbaan. Er was mooi weer voorspeld, we hadden ook mooi weer, maar op de één of andere manier verdween de zon op het moment dat we uit deze attractie stapten. Niemand had (natuurlijk) een vest, droge schoenen of lange broek mee dus waren we al snel halfbevroren!
Snel naar binnen dus en een mooie show kijken over grotten. Daarna gingen we weer terug in de achtbanen, hopend dat de wind onze kleren een beetje zou drogen.
Onze groep trok nogal de aandacht met onze Camp Friendship Songs en onze 'dansvoorstelling'. (Zet een groep gekke mensen bij elkaar die gewend zijn activiteiten te doen met geestelijk gehandicapten en die houden van muziek en er is geen houden meer aan!). Gelukkig was iedereen in het park in een feeststemming want het was een speciaal georganiseerde Gay-Day (kwamen we vrij snel achter) en er waren dus ook veel extra activiteiten. Nog even langs een Mexiacaans wegrestaurant op de terugweg en daarna snel ons bed induiken om wat slaap te krijgen voor morgen (dat was tenminste het plan, inmiddels is het dus alweer veel te laat).
Deze week werk ik met 5 vrouwen rond de 20 jaar en ik heb maar één collega-counselor in de cabin. Ik heb er weer zin in!
Ik hoop dat jullie je ook allemaal vermaken daar in Nederland of ergens anders in de wereld. Ik spreek jullie snel weer.
Liefs,
Deze week was weer totaal anders dan de vorige weken, veel minder stressvol (ondanks het enorme aantal campers deze week op Camp Friendship, elk bed is bezet en the dining hall is een chaos).
Dit keer was ik in een cabin met 7 vrouwelijke campers en 3 andere counselors. Er waren maar twee campers bij die non-verbal zijn. Dat betekent een vrolijke cabin met veel geklets, spelletjes, dansen, zingen en voorlezen (ik denk dat ik Alice in Wonderland na 12 keer voorlezen nu echt uit mn hoofd ken!).
Vooral met Kim, een vrouw met het down-syndroom, konden we altijd erg lachen. Elke keer dat ze iets niet wilde doen en boos werd gingen we haar overdreven nadoen (tip van ouders), zodat ze kon inzien hoe onvolwassen ze bezig was (het ging dan ongeveer zo: nooh.., NOHOHO..., stop it, STOP IT, pannycake!, GOOFYHEAD!) en dan schoot ze altijd weer helemaal in de lach.
De meeste tijd heb ik echter doorgebracht met Tammy. Tammy kan, met uitzondering van haar handen en hoofd, haar lichaam niet bewegen. Ze gebruikt een elektronische rolstoel en heeft een katheter. Ik heb echt een hoop geleerd over hoe hier mee om te gaan en dat was echt interessant. Gelukkig is ze erg slim en heeft ze haast geen last van haar mentale handicap dus kon ze ons altijd precies instructies geven voor alle personal care en transfers (met een dosis humor erbij! niet normaal). Ze vertelde ook altijd hoe blij ze was op kamp te zijn, activiteiten doen die ze nooit eerder gedaan heeft. We hebben haar m.b.v. een soort lift kunnen laten zwemmen (vraag maar niet hoe) en het mooiste moment was bij de klimmuur. Wij haar er natuurlijk van verzekeren dat we ervoor zouden zorgen dat het veilig is en uiteindelijk is ze dus gegaan (en ik naast haar omhoog klimmen zonder zekering want iemand moest haar katheterzak vasthouden). Haar reactie was onvergetelijk.
Oja en we hadden een camper die alleen reageerde (meeliep) als je heel hard bowling riep. Dan zette ze zo'n 5 stappen. Na 1,5e dag hielp het hele kamp natuurlijk mee wanneer ze haar zagen: 'Kelsey, BOWLING! this way please' (Waarom dat woord? ik heb geen idee maar ze begint meteen te lachen en mee te werken.)
Weer een paar nieuwe activiteiten gedaan, waaronder een nail polish party voor de campers, schapen aaien, bingo, ice cream-socializing en fitness. Verder was er een vrolijke zang/dansshow van The Israel Scouts en een Haloweenparty met een mummy-dressup-game waarin ik gemummificeerd werd met wc-papier door mijn campers! (Heb ik natuurlijk foto's van maar het is er nog niet van gekomen iemand's laptop te stelen en ze te uploaden.)
In mijn vrije tijd heb ik samen met een andere counselor een half uurtje naar een strand gemountainbiked (half over the highway is blijkbaar heel normaal hier). Het was heerlijk zonnig en toen we aankwamen op het strand begon het natuurlijk te stortregenen. Gelukkig was het niet koud en hebben we wel veel lol gehad. 5 minuten nadat we waren vertrokken van het strand brak de zon weer door, dus zijn we maar ergens wat gaan drinken in the middle of nowhere.
Even tussendoor, het is hier gewoon kwart over één 's nachts op dit moment. Morgen begint de nieuwe week alweer dus ik begrijp zelf ook niet helemaal waarom ik niet al lang lig te slapen. Waarschijnlijk omdat het hier warm is en in mijn cabin van komende week niet.
Komende week werk ik in de oudste en kleinste cabin op kamp: Aspen. Eén van de ramen in de staffbedroom is stuk dus het is echt ijskoud daar! Het zorgt er in ieder geval wel voor dat ik 's ochtends wakker word van alle geluiden op kamp. Dat klinkt niet echt als een positief iets maar omdat mijn (oude) mobiel (enige wekker die nog niet stuk was) nu echt stuk is, heb ik toch echt iets nodig om me niet te verslapen in het weekend!
Maar goed, verder over het weekend. Vrijdagavond ben ik uit eten geweest met een hele groep meiden vanwege een verjaardag. Het was echt super gezellig. Het grappige is dat vaak als een groep counselors vrije tijd heeft, de gesprekken toch over campers en werk gaan. Iedereen heeft vaak leuke verhalen en omdat we weten over welke camper het gaat is het extra leuk om te horen.
Vandaag gingen we met zo'n 30 staffleden naar Valleyfair. Valleyfair is het grootste pretpark/waterpark in Minnesota. De achtbanen vielen nog wel mee (ongeveer dezelfde soort als in Walibi), maar de wateratracties waren echt extreem. Helemaal doorweekt was ons groepje na een bepaalde waterbaan. Er was mooi weer voorspeld, we hadden ook mooi weer, maar op de één of andere manier verdween de zon op het moment dat we uit deze attractie stapten. Niemand had (natuurlijk) een vest, droge schoenen of lange broek mee dus waren we al snel halfbevroren!
Snel naar binnen dus en een mooie show kijken over grotten. Daarna gingen we weer terug in de achtbanen, hopend dat de wind onze kleren een beetje zou drogen.
Onze groep trok nogal de aandacht met onze Camp Friendship Songs en onze 'dansvoorstelling'. (Zet een groep gekke mensen bij elkaar die gewend zijn activiteiten te doen met geestelijk gehandicapten en die houden van muziek en er is geen houden meer aan!). Gelukkig was iedereen in het park in een feeststemming want het was een speciaal georganiseerde Gay-Day (kwamen we vrij snel achter) en er waren dus ook veel extra activiteiten. Nog even langs een Mexiacaans wegrestaurant op de terugweg en daarna snel ons bed induiken om wat slaap te krijgen voor morgen (dat was tenminste het plan, inmiddels is het dus alweer veel te laat).
Deze week werk ik met 5 vrouwen rond de 20 jaar en ik heb maar één collega-counselor in de cabin. Ik heb er weer zin in!
Ik hoop dat jullie je ook allemaal vermaken daar in Nederland of ergens anders in de wereld. Ik spreek jullie snel weer.
Liefs,
-
26 Juli 2009 - 20:48
Mark:
Hey mup
Ben volgens mij weer de eerste die een reactie plaatst bij je nieuwe verhaal:D
(wohoo ga t nog leuk vinden ook(A))
Natuurlijk heb je mij alles weer van te voren over de tel verteld:S, dus valt er voor mij eigenlijks vrij weinig te reageren dan wat ik over de tel al heb gedaan(A);)
Ondanks dat je wat mij betreft allang weer terug mag komen(A) Vind ik t natuurlijk erg fijn om te horen dat je t er naar je zin hebt:) En wens ik je nog n aantal gezellige weken;)
Liefs xxx -
27 Juli 2009 - 19:06
ZUS:
hey lief zusje, vanaf een erg ingewikkelde computer (fransen blijven eigenwijs en hebben de tekens anders staan) in frankrijk lees ik weer een geweldig verhaal van jou! je hebt echt weer heel veel bijzondere dingen meegemaakt! hier is het heerlijk weer! zon, zwembad etc! maar het kan echt niet op tegen jou verhaal! geniet ervan en zodra ik thuis ben ga ik je een uitgebreidere mail sturen! dikke kus! -
27 Juli 2009 - 19:11
Mama:
hoi lieverd, weer een fantastisch verhaal! ik zie je al klimmen met die katheterzak in je handen:: knap hoor! hier in frankrijk is het prima, wel erg warm. we missen je wel met het spelletejes doen, want die worden nu nog amper gedaan. gerdie en haar vriendin vermaken zich prima. zelf geniet ik van mijn leesvoer en de rust en de gezelligheid. allen die grote supertmarkten zijn weer een ramp voor mij! heel veel plezier nog daar en we mailen nog. dikke kus mama -
27 Juli 2009 - 19:15
Sjoerd:
al het onbelangrijke nieuws heb je al gelezen! zeg, kijk je wel uit zonder zekering te klimmen! straks ben je zelf een camper! gelukkig heb je nu wat meer tijd om erop uit te trekken. Hier heb ik nu alles geleerd over nagellakken met al die meiden .. niet dat we gay_day hebben op deze camping hoor!
liefs,sjoerd -
30 Juli 2009 - 09:44
Hil & Min:
Ha die Wil! errug bijzonder om te lezen. Net wat je ma zegt. .vooral dat beeld van op de klimmuur. Mooi dat jullie zoveel mensen een bijzondere tijd kunnen bezorgen!
Trouwens, had je nu al een huis in Groningen georganiseerd? of kom je nog een paar dagen bij ons wonen :-)
Veel plezier daar! -
01 Augustus 2009 - 17:18
Papa:
Net terug van Vlieland. Lees nu je verhaal van vorige week en hopelijk morgen weer a new story. Onovertroffen, daarbij verbleekt mijn afgelopen week hopeloos, hoewel... maar dat is alleen voor intimi.
Groeten vanaf hier aan de Frankrijkgangers. We zwerven nogal uit deze zomer. Veel plezier nog daar, helaas zonder Sandy.
Willeke, ik heb je mail gelezen, onderneem enige actie en zal terugmailen.
Liefs, P.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
