Camp Eden Wood

Weer een geweldige week achter de rug! Alleen de vrije zaterdagen hier zijn het al waard om deze reis te maken.
Vorige week zaterdag zouden we met alle staff in een big yellow schoolbus naar de baseballgame gaan in Minneapolis. Uiteindelijk is maar een klein groepje naar binnen gegaan en gingen de meeste mensen rondkijken in de stad of naar The Mall of America. Het plan was om op tijd terug te zijn om het laatste gedeelte van de wedstrijd te zien (die wedstrijden duren enorm lang en niemand had echt zin om zo lang in het stadion te wachten) maar natuurlijk konden we ons niet inhouden (eenmaal in the Mall) en nam ons groepje de laatst mogelijke trein terug naar onze schoolbus. The Mall of America is een supergroot overdekt winkelcentrum, met echt alle soorten winkels die je je kunt indenken. We hadden maar 2 uurtjes om daar rond te lopen en te eten (teryaki), maar ik zal daar zeker nog wel eens terugkomen voor ik vertrek naar NL! Op de terugreis kwam de buschauffeur (op aandringen van een aantal mensen in de bus) op het idee om langs een snackbar te gaan Wendy's. Omdat het restaurant al dicht was en ze ons niet te voet wilden helpen is het met de big yellow schoolbus door de drive through (McDrive) gereden! (wat maar net pastte) Iedereen natuurlijk de grootste lol. 'I have 30 people in the bus who whant to order something can I drive to the next window please?'. Je zult wel geloven dat ze niet zo blij met ons waren want we hielden alle auto's op, maar we hebben in ieder geval wel gelachen.

De volgende dag vertrok ik naar Camp Eden Wood. Eden Wood is echt een mooi en vrij rustig kamp, maar een stuk kleiner dan Camp Friendship. Er waren deze week 40 campers daar en dat is voor hun echt extreem veel (Friendship kan 120 campers hebben). Dit betekent echter niet dat de counselors het rustiger hebben want er zijn natuurlijk ook een stuk minder staffleden, wat ook wel weer heel gezellig is want iedereen kent elkaar en werkt met elkaar.

Mijn cabin deze week bestond uit 7 campers waaronder 4 one-to-ones! Met 5 counselors betekent dat dus dat iedereen een one to one heeft of met de overige drie campers werkt. Onze groep was bijna nooit helemaal bij elkaar omdat onze one-to-ones hun eigen plan trokken.
Eén van hen was een 'Biter'. Je moest altijd zorgen dat je achter hem liep, als je hem stuurde, want anders was je niet veilig (Teddy heeft uiteindelijk toch nog 2 counselors gebeten, tot bloedens toe). Het grappige was dat hij er zo onschuldig uit ziet met een knuffeltje in zijn hand (ondertussen zorgde hij er wel voor dat een counselor een helm van het klimmen heeft geleend voor de rest van de week)!
Ook hadden we een 'Grabber' in onze groep. Dat houdt in dat eten en drinken niet veilig in zijn buurt. Hij was zo snel dat hij meerdere malen gewoon iemands drinken of eten stal en in zijn mond propte.
Er is nog één camper die ik moet noemen en dat is Caleb. Caleb is 18 jaar maar door een bepaald syndroom ziet hij eruit als een jongetje van 5 (met uitzondering van zijn gezicht) die een arm mist. Hij gebruikt alleen gebarentaal en het was soms erg lastig om met hem te werken maar iedereen hield echt van 'the little man'. Hoe vaak hij ook zijn eten en drinken omgooide of in je gezicht spuugde, hij kon alles weer goed maken met een glimlachje en als je dan 'hide the face' met hem speelt of naast hem zit terwijl hij zijn boek 'leest' (oftewel in bladert en op kauwt) dan was dat onvergetelijk.
Veel van onze andere campers waren even bijzonder (met een obsessie voor oranje bijvoorbeeld).

Ik weet dat veel van deze verhalen best ernstig klinken maar het valt allemaal wel mee. Door het teamwork zijn veel van deze situaties juist super!

Gelukkig werkte ik samen met 4 ervaren meisjes en met z'n vijven is alles goed verlopen. Natuurlijk weer veel activiteiten gedaan. Omdat Eden Wood zo klein is verzorgt het kamp ook veel dagjes uit. Zo zijn we een middag naar het strand geweest en naar de dierentuin. In de bus hiernaartoe moest degene die naast Teddy zit kussens gebruiken om zichzelf te beschermen tegen zijn tanden en en al snel werden er ook meerdere materialen gebruikt om te voorkomen dat we een'shower' kregen van twee van onze one-to-ones. Dit klinkt allemaal heel drastisch maar op het moment was het eigenlijk heel grappig. (Oja en toen we naar de dierentuin gingen hebben we de hele dag al onze woorden tegen elkaar (de counselors) gespeld! Eén van onze campers was namelijk bang voor A N I M A L S en zou dus helemaal flippen als hij hoorde dat we naar de Z O O gingen.)

The camp out was gezellig maar wel zwaar dit keer. Om het half uur kwam er namelijk een trein langs en werden mijn campers wakker.
Ook baking was een geweldige activiteit. Chocoladecookies en Smores stonden op het menu. De koekjes waren een beetje mislukt omdat iemand de helft van de bloem was vergeten toe te voegen maar de smores zijn echt geweldig. Een smore bestaat uit een dubbele Graham Cracker met daartussen chocola en een geroosterde marsmallow.

Het eten op Eden Wood was trouwens inderdaad een stuk beter dan op Friendship! Hoewel we nog steeds 2 warme maaltijden per dag krijgen, is lasagna en broccoli i.p.v. hamburgers en pizza een verademing. ;)

Deze week heb ik ook meegedaan in het avondprogramma op zondagavond. Vooral voor de Staff betekent dat veel lol! We hebben hier een paar vaste liedjes (this is a repeat after me song!) en toneelstukjes voor de zondagavond die ik inmiddels ook ken en die vaak eindigen met counselors onder de scheerschuim of gewoon doorweekt. De campers vinden dat natuurlijk ook altijd helemaal super. Verder hadden we 's avonds een buikdansshow, waterspelletjes en weer the dance en the talentshow.

Vrijdagavond werden we weer terug gebracht naar Camp Friendship waar ik dus weer even bezig was met beddegoed regelen en uitpakken. Ik had nog geen flauw idee wat het plan zou zijn voor zaterdag, de vrije dag. De meeste van jullie weten wel dat ik niet echt gewend ben om niet te weten wat ik de volgende dag ga doen (zacht gezegd) maar hier gaat het nu eenmaal zo. Soms is dat vervelend maar vaak ook wel spannend omdat het echt alle kanten op kan.

Gister (zaterdag) was echter weer een topdag en ik had het zo druk dat ik geen tijd had om mn weblog te updaten zodat ik vandaag om 7 uur opstond (vrije ochtend) om dit toch nog te doen! Gisterochtend kwam ik Rhemmi (collega in oriëntatieweek) tegen bij het ontbijt en ze smeekte me zowat of ik haar team wilde versterken want ze kwamen nog mensen te kort. Team? Wedstrijd? Ja over een half uur beginnen de Camp Friendship Staff frisbee wedstrijden 2009! Ik wist niet eens dat er zoiets bestond als een frisbee wedstrijd maar het blijkt echt leuk te zijn om te spelen. 7 teams op het veld hier op kamp streden om de frisbee cup. Iedereen was natuurlijk enorm fanatiek maar het hoofddoel was natuurlijk: teambuilding. Uiteindelijk zijn we nog 3e geworden ook en na even twee wedstrijden inkomen wonnen we de andere 4! Helemaal afgepeigerd lunchen met alle wedstrijdspelers.
Daarna ben ik met Rhemmi, Molly, en Monica naar een grote winkel in St.Paul geweest om o.a. muggenspray in te slaan en gezamenlijk een paar dvd's te kopen voor in de staff lounge, waarvan we er één 's avonds hebben gekeken.

Ik ga tot nu toe het meest om met Rhemmi, Monica en Olga. Met hun ga ik naar de stafftrips en samen doen we allerlei leuke dingen in onze vrije tijd. Tijdens de week heb je geen tijd om elkaar te spreken en heb je natuurlijk super veel contact met je collega-counselors in je cabin van die week. Wat ik leuk vind is dat je elke week zo'n drie nieuwe mensen heel goed leert kennen. Je werkt zo intensief met ze samen en leeft een week lang natuurlijk in het zelfde huisje dat je al snel het gevoel hebt elkaar al veel langer te kennen.
Bijna iedereen hier komt uit Amerika, de meeste uit deze staat. Een voordeel daarvan is dat ze een eigen auto hebben waarmee we bijvoorbeeld naar Annandale of Minneapolis kunnen. Olga komt uit Polen. Verder is er een meisje uit Zuid-Korea waar ik wel eens mee praat. Natuurlijk moet ik af en toe even mijn Nederlands updaten, daar heb ik hier 4 Nederlandse meisjes voor :) . Er zijn een paar counselors uit Australië en vrij veel komen uit Engeland.

Oh ik moet het banket natuurlijk niet vergeten! Gisteravond hadden we the staff banquet/recognition. Met alle staff, ook van Camp Eden Wood en Camp New Hope, zaten we in de eetzaal en hadden we een banket. Daarna kwamen er allemaal ouders van campers aan het woord die ons wilde bedanken voor onze inzet en zorg. Dit was best wel emotioneel. Veel ouders verteld over wat het kamp met hun kinderen heeft gedaan, hoe het ze veranderd en geholpen heeft. Ook waren er verhalen van campdirectors over campers.
Zo vertelden ze over een camper in een rolstoel bij de klimmuur die zei: 'it's OK if I can't go, I've been said no so many times in my life'. Ze hebben haar wel laten 'klimmen' en nadat ze het plafond had bereikt en terug op de grond was zei ze: 'I felt free, I felt like I could fly, I felt like I didn't only leave my wheelchair on the ground, I left my disabbility there too.
Al de verhalen tijdens het banket waren prachtig en daarna kregen we nog dia's te zien met foto's en filmpjes van counselors met hun campers. Deze zijn gewoon onbeschrijvelijk.

Hebben jullie trouwens al gemerkt dat mijn Nederlands achteruit gaat? Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik half in het Engels schrijf of gewoon erg veel fouten maak, haha.

Oja, deze week was het vrij koud hier. Nog steeds geen jas nodig maar ook niet echt zwemweer. Komende week zal het beter worden hoorde ik.
Voor de muggen maakt het in ieder geval niks uit, die zijn niet weg te branden hier! Naast muggen hebben we hier veel eekhoorns, konijntjes en chipmunks. Vooral de eekhoorns zijn helemaal niet schuw en dartelen gewoon vrolijk overaal rond. Verder heb ik wel wat reeën gezien (ook aan de kant van de weg :( ) en natuurlijk veel watervogels bij meer, maar omdat het bosgedeelte hier vrij druk bezocht wordt door ons kamp is er niet zo heel veel wild.

Pff wat een verhaal weer, ik kan nog niet eens de helft kwijt in woorden.

Ik hoor van veel mensen dat ze op vakantie zijn of binnnekort gaan dus iedereen heel veel plezier! Ik kijk er al naar uit om iedereen weer te zien/spreken!

Liefs