Laatste week en terugreis
Door: Willeke
Blijf op de hoogte en volg Willeke
23 Augustus 2009 | Verenigde Staten, New York
Dit is waarschijnlijk het laatste verslag dat ik ga plaatsen (de foto's niet meegerekend). Voor de mensen die op dit moment stoppen met lezen van dit verhaal (ja ik weet dat niet iedereen houd van het lezen van reisverslagen :P) zeg ik het maar even in het begin: bedankt voor alle reacties, het is echt niet te beschrijven hoe geweldig het is om die te ontvangen/lezen!
Kamp is voorbij... Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk, ik kan nog niet echt geloven dat ik komende week geen groep campers heb.
Ik zal eerst nog even vertellen over de laatste week op kamp, the teenage boys.
Het valt wel te raden dat het geen rustig weekje was. Minder kliederen dan met de kleine meisjes maar meer sporten (eindeloos basketballen) en meer behaviours. Ok, niet helemaal waar, misschien niet meer behaviours maar zeker wel lastiger om mee om te gaan. Als een klein meisje haar zelfbeheersing verliest is er niet zoveel om bang voor te zijn maar de (17-jarige) teenage boys kennen hun kracht totaal niet.
Ook had een aantal van hen totaal geen idee van wat gevaarlijk is en wat niet. (Counselors: No, I'm not going up the roof to get the frisbee, I don't want to hurt myself.
Camper: Oh I'll go up the roof and hurt myself!)
Zelfs een jongen in een rolstoel die uit het water gelift moest worden, wat nogal wat tijd kost om het veilig te laten gebeuren, zei tegen ons: oh I don't care about safety.
Gelukkig hadden we een grote groep counselors dus konden we het allemaal prima aan.
Tijdens de campout kon ik in de cabin blijven slapen omdat we genoeg staff hadden (rock-paper-scissors natuurlijk). Ik had me al helemaal voorbereid op een rustig en comfortabel nachtje. Helaas werd een camper ziek en werd het dus weer een nachtje schoonmaken en geruststellen.
De rest van de week maakte dit ruimschoots weer goed. Ik heb een hoop lol gehad met de jongens. Een van hen was de hele week super blij omdat hij dacht dat hij met Obama had gesproken in camp's dining hall. Een andere camper was zo hyperactief dat hij altijd ronddansde en elk antwoord op een vraag werd geschreeuwd. Vooral het vissen op het midden van het meer was geweldig. Ze waren natuurlijk enorm enthousiast.
En toen was de (extra korte) week weer voorbij. Donderdagmiddag, nadat alle campers naar huis waren, hadden we een laatste staffmeeting. Evaluatie, mooie herinneringen en administratiezaken. Daarna was het tijd voor afscheid, natuurlijk een ramp.
Daarna ging ik met Monica mee naar haar huis (echt een typisch Amerikaans huis in een typisch Amerikaanse buurt zoals je wel in films ziet).
De volgende dag begon mijn terugreis. Monica bracht me naar het treinstation waarna ik 8 uur in de trein zat op weg naar Chicago. In Chicago had ik zo'n 5 uurtjes om de stad een beetje te bekijken en wat winkeltjes in te lopen. (Het waait er ontzettend hard, loos detail, maar toch..) Oja in de diningcart in de trein had ik lunch met een paar oude dametjes. Ik werd natuurlijk helemaal uitgehoord over Nederland en ze betaalden uiteindelijk zelfs mn lunch.
De tweede, 20 uur lange treinreis was ook prima te doen. Een groot deel van de reis heb ik gekletst met de student naast me die in de filmwereld werkt en een keer als uitwisselingsstudent in Friesland is geweest. Hij heeft me toen helemaal uitgelegd hoe het NY-se metrosysteem werkt en hoe de streets and avenues in elkaar zitten (was erg handig)
Zaterdagavond kwam ik dan eindelijk aan in the Big Apple (how I love that city). Na even zoeken nam ik de metro naar het hostel waar ik mijn kamergenoten ontmoette: 4 britten en 1 chinees meisje. Met hen ben ik uit eten (in het cafe/restaurant waar de film Meet Joe Black deels is opgenomen) geweest en daarna besloten we (waarom ook niet) om de metro downtown te nemen naar Time Square en Rockefeller Centre te bezoeken. Het uitzicht vanaf het dak is echt practhtig. Het was al donker dus je kon al de lichtjes zien met als hightligth: the Empire State building. Rond 2 uur waren we weer terug in het Hostel. (NY is echt: the city that never sleeps want het was bijna even druk in de straten als overdag).
Vanochtend even rustig aangedaan. Met dezelfde groep geluncht in een Thai's restaurant en daarna gingen mijn kamergenoten helaas weer on the road. Gelukkig had ik al een paar plannetjes gemaakt voor mijn verblijf in NYC.
Met de metro (is echt goedkoop hier en het maakt niet uit hoever je binnen NY reist), ging ik vanmiddag naar Chinatown. Chinatown is, zoals de naam als zegt, een enorme plek vol winkels en kraampjes die allemaal gerunt worden door Chinezen. Het is ook erg toeristisch maar ik vond het zeker de moeite waard om daar rond te lopen. Via een paar transfers was ik (netjes op tijd voor het donker :P) weer terug in het hostel. Ondertussen ben ik enorm vertrouwd met het New Yorkse metro-systeem. Ik heb zelfs een aantal Amerikanen geholpen die niet wisten welke metro ze moesten nemen. Er zit best wel logica in al die metro/straat/avenues-nummers of letters. Terug op mijn kamer zag ik dat mijn nieuwe kamergenoten twee fransen zijn en een spanjaard. Die nationaliteiten heb ik nog niet ontmoet hier in de states dus weer een nieuw ervarinkje erbij. Het hostel is erg internationaal (zelf een Vlaams meisje naast me nu) en vol met mensen die ook met CCUSA hierheen kwamen voor kamp.
Haha, mijn kamergenoten van gisteravond kwamen net opeens de PC-room in. Blijkbaar hadden ze de bus vanmiddag gemist en nu moeten ze een voor vannacht een hostel in NY vinden die wel plaats heeft. Voordeel is dat we vanavond met z'n allen nog even een filmpje gaan kijken in de lounge.
Morgen ben ik van plan om in het zuidelijkste puntje van New York de (gratis) ferry te nemen naar het vrijheidsbeeld. Daarna ga ik naar The American Museum of Natural History, wat ook gratis is :). Morgenavond om half 10 gaat mijn vliegtuig van JFK. Na een korte stop in Londen kom ik dinsdag aan op Schiphol om 14.15.
En dan is het echt over...
Het zal waarschijnlijk wel een paar dagen kosten voordat ik weer proper Dutch kan spreken. Ik sprak laatst met Inge, een meisje uit Drenthe, en we kwamen allebei echt niet uit onze woorden. (Ze zei: ik snacht echt naar holland, oh wait is that a word? snacht?)
Ok nu is het echt tijd om mijn verhaal af te sluiten. Nog 2 nachtjes en dan heb ik eindelijk weer de mogelijkheid om iedereen weer te spreken. I'm so excited. :)
Heel veel liefs en tot snel,
Kamp is voorbij... Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk, ik kan nog niet echt geloven dat ik komende week geen groep campers heb.
Ik zal eerst nog even vertellen over de laatste week op kamp, the teenage boys.
Het valt wel te raden dat het geen rustig weekje was. Minder kliederen dan met de kleine meisjes maar meer sporten (eindeloos basketballen) en meer behaviours. Ok, niet helemaal waar, misschien niet meer behaviours maar zeker wel lastiger om mee om te gaan. Als een klein meisje haar zelfbeheersing verliest is er niet zoveel om bang voor te zijn maar de (17-jarige) teenage boys kennen hun kracht totaal niet.
Ook had een aantal van hen totaal geen idee van wat gevaarlijk is en wat niet. (Counselors: No, I'm not going up the roof to get the frisbee, I don't want to hurt myself.
Camper: Oh I'll go up the roof and hurt myself!)
Zelfs een jongen in een rolstoel die uit het water gelift moest worden, wat nogal wat tijd kost om het veilig te laten gebeuren, zei tegen ons: oh I don't care about safety.
Gelukkig hadden we een grote groep counselors dus konden we het allemaal prima aan.
Tijdens de campout kon ik in de cabin blijven slapen omdat we genoeg staff hadden (rock-paper-scissors natuurlijk). Ik had me al helemaal voorbereid op een rustig en comfortabel nachtje. Helaas werd een camper ziek en werd het dus weer een nachtje schoonmaken en geruststellen.
De rest van de week maakte dit ruimschoots weer goed. Ik heb een hoop lol gehad met de jongens. Een van hen was de hele week super blij omdat hij dacht dat hij met Obama had gesproken in camp's dining hall. Een andere camper was zo hyperactief dat hij altijd ronddansde en elk antwoord op een vraag werd geschreeuwd. Vooral het vissen op het midden van het meer was geweldig. Ze waren natuurlijk enorm enthousiast.
En toen was de (extra korte) week weer voorbij. Donderdagmiddag, nadat alle campers naar huis waren, hadden we een laatste staffmeeting. Evaluatie, mooie herinneringen en administratiezaken. Daarna was het tijd voor afscheid, natuurlijk een ramp.
Daarna ging ik met Monica mee naar haar huis (echt een typisch Amerikaans huis in een typisch Amerikaanse buurt zoals je wel in films ziet).
De volgende dag begon mijn terugreis. Monica bracht me naar het treinstation waarna ik 8 uur in de trein zat op weg naar Chicago. In Chicago had ik zo'n 5 uurtjes om de stad een beetje te bekijken en wat winkeltjes in te lopen. (Het waait er ontzettend hard, loos detail, maar toch..) Oja in de diningcart in de trein had ik lunch met een paar oude dametjes. Ik werd natuurlijk helemaal uitgehoord over Nederland en ze betaalden uiteindelijk zelfs mn lunch.
De tweede, 20 uur lange treinreis was ook prima te doen. Een groot deel van de reis heb ik gekletst met de student naast me die in de filmwereld werkt en een keer als uitwisselingsstudent in Friesland is geweest. Hij heeft me toen helemaal uitgelegd hoe het NY-se metrosysteem werkt en hoe de streets and avenues in elkaar zitten (was erg handig)
Zaterdagavond kwam ik dan eindelijk aan in the Big Apple (how I love that city). Na even zoeken nam ik de metro naar het hostel waar ik mijn kamergenoten ontmoette: 4 britten en 1 chinees meisje. Met hen ben ik uit eten (in het cafe/restaurant waar de film Meet Joe Black deels is opgenomen) geweest en daarna besloten we (waarom ook niet) om de metro downtown te nemen naar Time Square en Rockefeller Centre te bezoeken. Het uitzicht vanaf het dak is echt practhtig. Het was al donker dus je kon al de lichtjes zien met als hightligth: the Empire State building. Rond 2 uur waren we weer terug in het Hostel. (NY is echt: the city that never sleeps want het was bijna even druk in de straten als overdag).
Vanochtend even rustig aangedaan. Met dezelfde groep geluncht in een Thai's restaurant en daarna gingen mijn kamergenoten helaas weer on the road. Gelukkig had ik al een paar plannetjes gemaakt voor mijn verblijf in NYC.
Met de metro (is echt goedkoop hier en het maakt niet uit hoever je binnen NY reist), ging ik vanmiddag naar Chinatown. Chinatown is, zoals de naam als zegt, een enorme plek vol winkels en kraampjes die allemaal gerunt worden door Chinezen. Het is ook erg toeristisch maar ik vond het zeker de moeite waard om daar rond te lopen. Via een paar transfers was ik (netjes op tijd voor het donker :P) weer terug in het hostel. Ondertussen ben ik enorm vertrouwd met het New Yorkse metro-systeem. Ik heb zelfs een aantal Amerikanen geholpen die niet wisten welke metro ze moesten nemen. Er zit best wel logica in al die metro/straat/avenues-nummers of letters. Terug op mijn kamer zag ik dat mijn nieuwe kamergenoten twee fransen zijn en een spanjaard. Die nationaliteiten heb ik nog niet ontmoet hier in de states dus weer een nieuw ervarinkje erbij. Het hostel is erg internationaal (zelf een Vlaams meisje naast me nu) en vol met mensen die ook met CCUSA hierheen kwamen voor kamp.
Haha, mijn kamergenoten van gisteravond kwamen net opeens de PC-room in. Blijkbaar hadden ze de bus vanmiddag gemist en nu moeten ze een voor vannacht een hostel in NY vinden die wel plaats heeft. Voordeel is dat we vanavond met z'n allen nog even een filmpje gaan kijken in de lounge.
Morgen ben ik van plan om in het zuidelijkste puntje van New York de (gratis) ferry te nemen naar het vrijheidsbeeld. Daarna ga ik naar The American Museum of Natural History, wat ook gratis is :). Morgenavond om half 10 gaat mijn vliegtuig van JFK. Na een korte stop in Londen kom ik dinsdag aan op Schiphol om 14.15.
En dan is het echt over...
Het zal waarschijnlijk wel een paar dagen kosten voordat ik weer proper Dutch kan spreken. Ik sprak laatst met Inge, een meisje uit Drenthe, en we kwamen allebei echt niet uit onze woorden. (Ze zei: ik snacht echt naar holland, oh wait is that a word? snacht?)
Ok nu is het echt tijd om mijn verhaal af te sluiten. Nog 2 nachtjes en dan heb ik eindelijk weer de mogelijkheid om iedereen weer te spreken. I'm so excited. :)
Heel veel liefs en tot snel,
-
24 Augustus 2009 - 08:16
Esmée:
Heeeeeee
Klinkt echt super leuk, behalve dan dat je al weer bijna terug bent. Maar aan de andere kant is dat natuurlijk ook weer gezellig voor ons hier :P
Ik ga nu maar wachten op de visite van vandaag.
Xxx -
24 Augustus 2009 - 09:40
Lizet:
Wat gaaf dat je toch nog aardig wat tijd hebt om NY te bekijken! Maar ik moet nu weg want ik ga met mijn nichtjes windsurfen! Het is hier namelijk in Nederland lekker warm weer!
Kus -
24 Augustus 2009 - 10:23
Hil:
He nicht! wat een super leuk toch om allemaal te lezen, en hoe je met de dingen om gaat. Nice om te weten dat deze wijze globetrotter dicht bij komt wonen!
Goede reis terug en we zien je vast snel.
groeten! -
24 Augustus 2009 - 11:59
Nel:
Nu ik het verhaal zo lees over NYC heb ik het al voor mezelf besloten. Wil wij gaan samen naar New York! :D
Tot snel!
Kus -
24 Augustus 2009 - 14:38
Marga:
Hoi Willeke,
Ik wil je bedanken voor al het moois dat je met ons wilde delen, het plezier, de emoties én de spannende momenten, sla ze op in je hart!
Goede reis, een behouden thuiskomst en een flitsende start in Groningen!!!
Lieve groet. -
24 Augustus 2009 - 15:39
Els:
hoi Willeke,
wat een verhalen, en wat goed dat je dit allemaal hebt gedaan en beleeft.
Maar....... ben je weleens op de Martinitoren geweest ? staat met smacht op je te wachten !
groet !
-
24 Augustus 2009 - 18:13
Mama:
Hoi lieverd,
Ik vond het wel spannend om nu ook je avonturen in NY te lezen. Leuk dat je nog zoveel tijd had om wat dingen te zien en even iets van de sfeer te proeven. Een hele goede reis en herkennen we je morgen nog op schiphol?
XX
-
24 Augustus 2009 - 19:16
Sjoerd:
Gerunt moet natuurlijk met een d., net zoals beleeft van mijn zus, maar dat zijn loze details. Helemaal niet dat het in Chicago altijd waait, want dat was ook mijn ervaring!
Nou troost je, met Nelleke's reactie weet ik zeker dat je zsm met haar naar NY zult gaan, vakantie, winkelen, sterke verhalen ophangen, ons verlekkeren... Goed, dat je eindelijk weer even thuis komt en we je weer in volle glorie mogen meemaken! Nou, we wachten je op hoor! Goeie reis gewenst! -
28 Augustus 2009 - 18:24
Lidy:
Hé Willeke, Mosterd na de maaltijd zo'n late reactie van mij, maar ik was tot 25 aug. niet op de hoogte van deze site.
Geweldig al die verhalen. Ik en J. ook hebben er alsnog van genoten! Ben nog benieuwd naar de foto's.
Sterkte en heel veel plezier gewenst met je nieuwe uitdaging "GRONINGEN".
Dikke pakkert en wie weet tot gauw. Lidy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
